روزنامه «جوان» در یادداشتی به قلم «کبری آسوپار» نوشت: این روزها همه در مورد اصطلاح «آتش به اختیار» می‌گویند و می‌نویسند؛ آنهایی که هر لحظه از تعامل و گفت
روزنامه «جوان» در یادداشتی به قلم «کبری آسوپار» نوشت: این روزها همه در مورد اصطلاح «آتش به اختیار» می گویند و می نویسند؛ آنهایی که هر لحظه از تعامل و گفت و گو و مفاهمه و خوش بینی حرف می زنند، به جمله رهبری که رسیدند کوشیدند بدترین تعابیر را از آن بیرون بکشند و در اینترنت بنویسند. چه آنکه پی یافتن گزاره هایی علیه رهبری و نیروهای مومن و انقلابی ای بودند که مخاطب «آتش به اختیار» بودند و نه آنکه دلشان جهت فرهنگ این سرزمین سوخته باشد.
این سوی ماجرا هم عده ای کوشیدند به تبیین صحیح مقصود رهبری بپردازند؛ اینکه جمله در فضای کار فرهنگی گفته شده؛ اینکه رهبری خواسته اند کسی جهت کم کاری نداشتن دستور از اوج را بهانه نکند و … و اینکه رهبری خودشان معنای کلامشان را با یک «یعنی» گفته اند: «من به همه آن هسته های فکری و عملی جهادی، فکری، فرهنگی در سرتاسر کشور مرتّباً می گویم: هرکدام کار کنید؛ مستقل و به قول میدان جنگ، آتش به اختیار… خب شما افسرهای جنگ نرمید آنجایی که احساس می کنید دستگاه مرکزی اختلالی دارد و نمی تواند درست مدیریت کند، آنجا آتش به اختیارید؛ یعنی باید خودتان تصمیم بگیرید، فکر کنید، پیدا کنید، حرکت کنید، اقدام کنید.»
اینگونه شد که همه فضای رسانه ای از شرح و بسط و نقد این عبارت پر شد، بی آنکه کسی به این توصیه توجه کند که چه شد به جایی رسیدیم که رهبری از «آتش به اختیار» بگویند. اصل ماجرا کم کاری نهادهای فرهنگی و دستگاه های مرکزی و حتی کم کاری همه همین هسته های فکری و علمی جهادی و فکری و فرهنگی است که رهبر اشاره می کنند. اگر نهادهای فرهنگی به آنچه قانوناً بر عهده دارند، درست عمل کرده بودند آیا اصلاً نیازی بود که رهبری به سایر هسته های فرهنگی اینگونه بگویند که خودتان تصمیم بگیرید و عمل کنید؟
چه شد به «آتش به اختیار» رسیدیم؟، معنای آتش به اختیار چیست؟
حالا وسط بحث های زیادی شلوغ شده است در مورد تبیین معنا و مفهوم «آتش به اختیار» که شبهه ای هم بر آن وارد نبود و معنایش مشخص بود، اصل ماجرا گم شده است و وزیر ارشاد تصور می کند با نوشتن یادداشتی در مدح هوشمندی رهبری و تأکید بر اینکه تذکرات رهبری داهیانه است و ما خود را ملزم به تحقق آن می دانیم، ماجرا حل شده است و تمام است.
سخنگوی دولت هم دلواپس سوء استفاده از عبارت «آتش به اختیار» شده است است و حال آنکه اگر فرض کنیم دغدغه دولتی ها صادقانه است و قصد ایجاد هراسی کذایی از این عبارت و نوع عمل جوانان مؤمن و انقلابی را ندارند، لاجرم یک توصیه به آنان خواهیم داشت و آن اینکه مهم ترین راه بستن مسیر سوء استفاده از کلام رهبری در مورد «آتش به اختیار» صرفاً انجام وظایف فرهنگی خود در چارچوب قانون و فرهنگ و هویت ملی کشور عزیزمان ایران است تا دیگر نیازی به حضور نیروهای آتش به اختیار نباشد.
نمی شود پای تحلیل و تبیین و ابراز نگرانی از سوء استفاده از آتش به اختیار نشست، ولی تغافل کرد که رهبری اگر از آتش به اختیار گفتند، آن را جهت زمانی گفتند که دستگاه های مرکزی دچار اختلال هستند و مهم و فرعی دغدغه هایشان جابه جا شده است و کار را درست پیش نمی برند. جهت نهادهای فرهنگی الان وقت تبیین هوشمندی رهبری نیست؛ وقت عوض کردن مسیر و برطرف اختلال در کار و انجام صحیح وظایف هست. نمی شود به تبیین «آتش به اختیار» نشست، ولی از کم کاری های منجر به رسیدن به این مقطع سخن نگفت. نیروی آتش به اختیار دوست ندارید؟ راه حل راحت است: دچار اختلال نباشید؛ وظایفتان را انجام دهید تا پای آتش به اختیار وسط نیاید.
واژه های کلیدی: استفاده | دستگاه | انقلابی | مرکزی | کبری آسوپار | آتش به اختیار |
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
